Mij is het niet gelukt om ongeschonden mijn jeugd door te komen, net als velen.
Mijn moeder heeft mij eigenlijk nooit willen hebben, het is dat mijn vader nog een 2de kind wilde. Het zal voor haar ook vreselijk zijn geweest, een kind krijgen die je eigenlijk niet wilt.
Pijnlijk voor haar en voor mij. Helaas was zij een emotioneel onbereikbare ouder door haar eigen pijn en trauma.
Mijn moeder heeft mij niet kunnen steunen, heeft mij niet kunnen begrijpen. Zij vond mij vaak onhandig, dom, eigenzinnig, eigengereid, nieuwsgierig, lomp, onbehouwen, eigenwijs, vond dat ik nooit luisterde naar haar. Helaas voldeed ik niet aan haar verwachting. Nu weet ik dat ook zij een slachtoffer is en kon daardoor helaas niet geven wat ik nodig had als klein meisje.
Het is heel verdrietig dat ik niet de liefde van haar heb kunnen gekregen waar ik behoefte aan had. Helaas was ik door het gebrek aan liefde, gaan geloven dat ik het niet waard was om liefde te ontvangen. Wij hebben steun, aandacht, liefde en gevoel van veiligheid nodig om vol zelfvertrouwen op te groeien. Krijg je dat niet, dan kan je vroeg of laat uit verbinding raken.🫤
Al vroeg was ik uit verbinding met mezelf en kreeg op mijn 18de een burn-out.
Gevolgd door depressie, astma, migraine. Achteraf gezien niet heel raar.
Na een lang proces, heb ik trauma geheeld. Niet alleen van mij maar ook van mijn ouders.
Ik ging beseffen dat ik absoluut wèl voor het geluk geboren ben en kan ik nu zien dat ik enorm waardevol ben.
Ik durf nu ook mijn gevoelens te tonen, aandacht te geven en niet langer te verdringen.
Oa daardoor ben ik vrij geworden van pijn, depressie en chronische ziekten.
Ik doe mijn best om de mooiste versie van mezelf te zijn en blijf nu bij mezelf. Dit zou mij nooit gelukt zijn zonder mijn verleden, de inzichten en triggers. Zonder mijn moeder was ik nooit opzoek gegaan naar de oorzaak van mijn pijn.
Ik ben haar dan ook heel DANKBAAR.
Breekbaar en kwetsbaar ben ik geweest, een paar keer flink geknakt. De pijnpunten heb ik aandacht gegeven en heb de wonden de gelegenheid gegeven te helen. Het knakpunt werd sterker en zal op dat punt niet meer kunnen knakken.
Als ik nog een keer knak, we blijven immers lessen en uitdagingen op ons pad blijven krijgen, dan heb ik altijd een keuze :
geknakt en gebogen door het leven gaan, been there done that, never again!
Of
de uitdagingen aangaan en kijken wat het ons wil zeggen.
Door pijnpunten aan te pakken en het onderbewuste te resetten is het voor iedereen mogelijk om vol van het leven te genieten, vrij van pijn te worden en daadwerkelijk gelukkig te zijn.
Emotioneel onbereikbare ouder
